مرگ اخلاق در سرزمين من نيز آخر خدا را خواد کشت.

سلام

تصويري بود زيبا و گريزپا ...ما مانديم و خيال.

قيرگوني خوب سراغ داري؟

کدام خدا؟کدام صبح؟؟

آن گوي قيرگون با نقاب آفتاب...

چه تشبيهي!

خدا

يا ياد و باورش؟

اين گونه ديدن شب و صبح، مرا به ياد شاهنامه و هفتاد و بارها تصويري که از رفتن شب و آمدن روز و آفتاب مي‌دهد انداخت/
در يک موقعيت بهتر کمي درباره شعرتان خواهم گفت/ فعلا مي‌گويم شعري است در خور تامل و درنگ/ آفتاب عمرتان بلند.

آن گوي قيرگون، نقابش هنوز مي فريبد!