سلام اخلاق و اخلاقي بودن نه صوفي و نه عارف و نه فقيه و نه هيچ صنف ديگري نمي شناسد. ظاهرا روزگاري اخلاقي تر از اين بوده ايم اما نمي دانم چرا اکنون آنچنان نيستيم. من عبارت عرفان را بيشتر از تصوف مي پسندم. دکانداراني که شما گفته ايد، اکثرا صوفي بوده اند و همه اوصاف خوبي را که برشمرده ايد به عرفا و متدينان متشرع بيشتر مي خورد. البته اشتراک يا افتراق در اسم چيزي را تغيير نمي دهد. مهم اين است که چنين مسلکي که توصيف کرده ايد بسيار زبياست چه به نام تصوف و چه به نام عرفان، اما متاسفانه من خودم به ارتکاز ذهني و سوابقي که از برخي صوفي نمايان ديده و شنيده ام، از کلمه تصوف گريزانم و عرفان را بيشتر مي پسندم.
البته اين نکته به معني اين نيست که از تصوف واقعي و خارجي متنفر باشم که اتفاقا آن را بسيار دوست داشته و دارم اما اين اسم و اين کلمه برايم ذهنيت خوبي ندارد. اين را هم عرض کنم که دکتر سيد حسين نصر، نيز از کساني است که از تصوف با همان نام تصوف دفاع مي کند و در عين حال (برخلاف تصوري که بنده از متصوفه دارم) خود نيز فردي اخلاقي و بزرگوار است.
