به نظرم جنب? نظري عرفان و تصوف، مهمتر از جنب? عملي و اخلاقي آن است. جهان و انسان و هستي و دين و خدايي كه عرفان مي‌شناساند يا درباره? آن حرف مي‌زند، پذيرفتني‌تر است. بعد عملي عرفان و تصوف هم بر پاي? همين جهان‌بيني شكل مي‌گيرد.