فکر مي کنم فرق تصوف و عرفان بيشتر نزاع لفظي باشد. ظاهرا از قرن 8 بود که فاصله اي بين صوفي و عارف ايجاد شد.مرامي که من به صوفيه نسبت دادم نه منحصر در تصوف و نه منحصر در لوطيان است که شايد در دورافتاده ترين نقطه جهان هم اين مرام رايج باشد اما تفاوت در اين است که منشا اين مرام در تصوف ،جنس خداشناسي و انسان شناسي آنها است و همچنين عمومي تر شدن اين مرام در اثر گسترش تصوف در ايران. اگر تصوفي نبود فکر نمي کنم فتوت و فتوت نامه هايي به اين شکل داشتيم يا مردمان آن زمان-نه زمان حال- معناي تساهل و تسامح را مي چشيدند. البته به يقين اين خصوصيات فقط وابسته و محتاج به تصوف نيستند.