سلام خيلي ياد آوري به جايي بود من براي چاپ كتابم صدبار اداره ارشاد قم رفتم تا بالاخره بعد از يكسال دوندگي تونستم مجوز بگيرم

حرف دل خيلي ها را بيضايي زده بود و امسال مي بينم حرفهاي تازه تري براي گفتن است.

سلام ، ممنون كه سر زديد...قلمتان زيباست ، هرچند كه با حال و هواي اين روزها ديگر حس و انگيزه اي براي نوشتن نيست...

در ابن روزهاي ماه رجب ما را از دعاي خير فراموش نكنيد

من هم يك سكانس از ارتفاع پست حاتمي كيا مي گم:

مرد جووني كه نيروي امنيتي و محافظ هواپيما بود كه زمان جنگ سن و سال كمي داشته با پررويي تمام رو در روي قاسم واي مي سه و درد و رنج هاي 8سال جنگ رو براش يادآوري مي كنه كه:ما براي اين كشور پوست و جون خونمون رو داديم ما شهيد داديم...

همين جا ليلا حاتمي همسر قاسم برمي گرده و به مرد جوون مي گه:تو زمان جنگ كجا بودي؟تو چي از قاسم مي دوني؟...(اشاره به قاسم)اون وقتي كه وقت عياشي اش بود سر جاده آب مي فروخت ...وقتي اين بچه به دنيا اومد يه آمثول نبود به اين بچه بزنن الان حال و روزش اين نباشه.و ادامه مي ده كه ما همه چيز مون رو براي جنگ داديم حالا تو پيدا شدي جنگ رو به ما يادآوري بكني؟؟؟!!!

حالا اين دوتا سكانس چه ربطي به هم داشت نمي دونم اما وقتي اون سكانس سگ كشي رو خوندم ياد اين قسمت از ارتفاع پست افتادم...

اگه ارتفاع پست رو نديديد بهتون پيشنهاد مي كنم حتما ببينيد.

بهترين سكانس فيلم همين بود .

گر چه بقيه اش اصلا فيلم نبود .

سلام.

حالا يادم اومد كه اسم مباركتون را قبلا در كامنت دوني وبلاگ قبسات ديده بودم،‏در هر صورت از تشريف فرمايي تون به وبلاگ مجيدحميد سپاس.

من هم اين فيلم را خيلي وقت پيش ديدم اما حالا با اين ديالوگ دوباره مطمأن شدم كه خيلي از فيلمسازهاي ما به جاي ساخت فيلم بيانيه صادر مي كنن يعني بيشتر شعار ميدن و از ابزارهاي سينما براي توليد يك فيلم خوب استفاده نميكنن بيشتر حرف ميزنن تا فيلم بسازن. يكي از اين فيلمسازها هم همين جناب بيضايي هستند. همينه كه اكثر فيلمهاشون متكي به ديالوگه تا تصوير.

سلام

فيلم را نديدم. چون مي دانم اوردوز خواهم كرد.