اول بايد فكر كردن رو تعريف كرد. به نظرم در مفهوم فكر كردن هم دچار مقداري بدفهمي هستيم. فكر كردن فقط مقدمه‌چيني براي رسيدن به نتيجه نيست. بگذريم از اين كه گاهي جاي مقدمه‌چيني، مقدمه‌گزيني مي‌كنيم. تفكر عبور از محدوديت‌هاي ذهني و كشف گستره‌هاي جديد فكري است. اين عبور، نياز به مقداري بازخواني‌ پيشيني دارد. يعني دقيقا بدانيم كه الان كجاييم و بايد كجا باشيم يا اگر كجا بوديم بهتر بود. پيدا كردن عواملي كه ما را از وضع مطلوب دور كرده است، همين عبور از محدوديت‌هاي ذهني است كه واقعا دشوار است. چونممكن است وضع موجود را چندان دور از مطلوب ندانيم كه در آن صورت، فكر كردن، در نطفه خفه مي‌شود.