خورشيد
شبها به مرخصي مي رود
ماه
روزها
و باغ به مرخصي مي رود
پاييز و زمستان ها
رودخانه به مرخصي مي رود
دريا
ستاره
پشت ابر
اصلا همين دور و بر خودم
کارمندها به مرخصي مي روند
کارگرها
کتابها
روزنامه ها به مرخصي مي روند
نزديکترها؟
موهايم
بر باد
سه تارم
بر رف به مرخصي رفته است
و دندانهايم
که شبها در ليوان لبخند مي زنند
من اما چهل سال است به مرخصي نرفته ام
و انگار خدا هم به مرخصي رفته است
که هر چه صدايش مي کنم
در خواست مرخصي ام
امضاء نمي شود

حميد رضا شکار سري