فرقي است بين کوفته خواري و کوفته خوراني!
شايد مشکلاتي که در نوشته ارزشمندت به آن ها اشاره کردي ريشه در دست درازي به کوفته و بلند پروازي در عين خزنده بودن نداشته باشد، بلکه ريشه در فرهنگي داشته باشد که در آن آدم هاي ديارمان، نسبت به ديگران بيش از خود احساس مسئوليت و دايه گي مي کنند.
اگر اين نسخه پيچيدن ها نباشد، انساني که براي شناخت، هيچ ابزاري جز تجربه* در دست ندارد، با معده کوچکش کوفته مي خورد، با ذهن عليلش به مفاهيم بلند فلسفي، عرفاني و... دست درازي مي کند، کوفتش مي شود، زمين هم مي خورد ولي همواره رو به تعالي پيش روي مي کند.
اگر اين فرهنگ در خانه ما رواج نداشت، ليبراليست شدن فرزند يک ديکتاتور دور از ذهن نبود.

* تحليل عقلي هم همواره از داده هاي تجربي سود مي جويد.