همينطوره ..........

چطور مي توان اين غزل سعدي را ناديده گرفت ...

تو آن نه‌اي که دل از صحبت تو برگيرند

و گر ملول شوي صاحبي دگر گيرند

و گر به خشم براني طريق رفتن نيست

کجا روند که يار از تو خوبتر گيرند

به تيغ اگر بزني بي‌دريغ و برگردي

چو روي باز کني دوستي ز سر گيرند

هلاک نفس به نزديک طالبان مراد

اگر چه کار بزرگست مختصر گيرند

روا بود همه خوبان آفرينش را

که پيش صاحب ما دست بر کمر گيرند

قمر مقابله با روي او نيارد کرد

و گر کند همه کس عيب بر قمر گيرند

به چند سال نشايد گرفت ملکي را

که خسروان ملاحت به يک نظر گيرند

خدنگ غمزه خوبان خطا نمي‌افتد

اگر چه طايفه‌اي زهد را سپر گيرند

کم از مطالعه‌اي بوستان سلطان را

چو باغبان نگذارد کز او ثمر گيرند

وصال کعبه ميسر نمي‌شود سعدي

مگر که راه بيابان پرخطر گيرند......

و يا بسياري از مرواريدهاي بي نظير بحر پارســــــــــي