همه ما نسبت به مفاهیم مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، اخلاقی و... شناخت و ذهنیت خاص خودمان را داریم که ساختمان رفتار فردی، اجتماعی و همچنین تفکرات ما بر پایه آنها ساخته می‏شود. بین فاصله ذهنیت‏های ما با وقعیت‏ها و استحکام این ساختمان رابطه عکس وجود دارد. هرچه شناخت ما از مفاهیم نزدیک‏تر به حقیقت باشد به همان اندازه رفتار و کردار و گفتار ما نیک خواهد بود. این رابطه در مورد جامعه پررنگ‏تر است. اگر خط ذهنیت‏های یک جامعه از واقعیت‏ها زاویه پیدا کند انتهای این خط به ورطه‏ای خواهد رسید که همه تلاش مردمانش دوری از آن مهلکه بود.
جامعه ما جامعه‏ای است که یکی از ارزش‏های مهم آن دین است. اکثر مردم ما به ارزش‏های دینی احترام می‏گذارند. البته این بدین معنی نیست که اکثر جامعه ما متشرع و کاملا پایبند به قوانین شرعی هستند بلکه ارزش‏های دینی برای مردم ما تقدس ویژ‏ه‏ای دارند. حال اگر ذهنیت مردم نسبت به مفاهیم و ارزش‏های دینی با آنچه در بطن دین نهفته است متفاوت باشد تاثیر مستیقم بر رفتار‏های فردی و اجتماعی آنها خواهد گذاشت. نتیجه چنین کج‏فهمی‏ها چیزی جز خرافه‏ها و برادرکشی‏ها نخواهد بود. تفاوت ذهنیت‏ها با واقعیت‏ها در مورد آموزه‏ای دینی نه‏تنها رفتارهای غیردینی را در جامعه به‏همراه دارد بلکه گاه تا مرسوم شدن رفتارهای ضددینی نیز پیش می‏رود. از همه تلخ تر اینکه همین رفتارهای ضددینی چهره‏ای کاملا دینی به خود گرفته و گاه از ضروریات دین محسوب می‏شوند.
 به نظر می‏رسد با اصلاح ذهنیت جامعه‏مان نسبت به آموزه‏های دینی برای حل مشکلاتی که مردم توان تاثیرگذاری مستقیم در آنها را دارند می‏توان گام بلندی برداشت. به عنوان مثال ذهنیت مردم نسبت به معیارهای دینی یک جامعه سالم و راهکارهای رسیدن به آن چیست؟ یا تعریف جامعه از منحرف و دشمن و نحوه برخورد با او چیست و دین در این مورد چه سیاستی را پیشه کرده است؟ حقوق مردم بر حاکم و همچنین حقوق حاکم بر مردم در دین چیست و ذهنیت مردم از این ‏موضوع تا چه اندازه با واقعیت‏های دینی همخوانی دارد؟
فراموش نکنیم که در طول تاریخ عده‏ای از حساسیت جامعه نسبت به ارزش‏های دینی سوءاستفاده کرده و خانه تفکر مردم را به غارت برده‏اند. باید از آب زلال آموزه‏های دینی بر چهره خواب‏آلوده جامعه پاشید تا بیش از این سرمایه اندیشه ورزی‏مان را به یغما نبرند.