اطراف ما اتفاقاتی می‏افتد که ذهن ما، بیشتر سراغ اصل واقعه و نتایج خوب یا بد آنها می‏رود. اما گاهی اوقات بیش از آن‏که اصل جریان یا اتفاق، مهم باشد‍؛ زمینه به وجود آمدن واقعه ارزش بحث پیدا می‏کند؛ حتی خیلی بیش‏تر از خود اتفاق.
اینکه فیلمی بعد از کسب مجوز، لغو مجوز شود زیاد مهم نیست. اینکه فیلم ملغی، مال یکی از بهترین کارگردانان کشورمان باشد؛ زیاد مهم نیست. اینکه برای اولین بار در تاریخ سینمای خودمان شاهد چنین "تصمیمی" باشیم؛ بازهم زیاد مهم نیست. حتی دلیل لغو مجوز فیلم "جدایی نادر از سیمین" که فقط به زبان آوردن چند "آرزو" است؛ باز هم مهم نیست.
این روزها بیشتر اظهار نظرها و یادداشت‏ها در مورد لغو امتیاز فیلم اصغر فرهادی، دور و بر اصل اتفاق می‏چرخد. اما ظاهرا یک نکته پوشیده مانده که به نظرم بسیار مهم‏تر از لغو مجوز این فیلم و حتی دلیل لغو مجوز است. قبلا وقتی تصمیم گرفته می‏شد که کسی را به خاطر بیان "حرف‏های ناجور" تنبیه کنند یا دست‏آخر حذف کنند؛ از راه‏هایی وارد می‏شدند که لااقل در ظاهر، دلیل حذف، چیزی غیر از حرف ها و موضع گیری‏های خارج از موضوع، جلوه کند. اما امروز دیگر نیازی به این ظاهر سازی‏ها نیست. چون "ما بطور کلی به سمتی می‌رویم که روش‌هایمان کاملا آشکار و شفاف باشد" ونیازی به تحمل کردن "دیگران " و تعارف کردن با خودمان و "دیگران" نیستیم. کاملا "شفاف" و بدون نیاز به "پنهان‏کاری" کسانی را که حرف های "ناجور" بزنند حذف کنیم. به نظرم این شفاف‏سازی خیلی مهم تر از آن لغو و  دلیل لغو است.