آن يكى بس دور بين و ديده كور

از سليمان كور و ديده پاى مور

و آن دگر بس تيز گوش و سخت كر

گنج در وى نيست يك جو سنگ زر

و آن دگر عور و برهنه‏ى لاشه باز

ليك دامنهاى جامه‏ى او دراز

گفت كور اينك سپاهى مى‏رسند

من همى‏بينم كه چه قومند و چند

گفت كر آرى شنودم بانگشان

كه چه مى‏گويند پيدا و نهان‏

آن برهنه گفت ترسان زين منم

كه ببرند از درازى دامنم‏

...