مبحث زبان و مليت و قوميت و نيز زبان بومي از گذشته ها مورد بحث زبانشناسان و جامعه شناسان بوده، مهم فرهنگ است که مي تواند در کتب و اشعار هم تجلي يابد.

اما دربار? نوشتت بايد بگم اگه همين امروز اجازه تدريس و نشر به زبان ترکي صادر بشه، باور کن 80 درصده اين صداها که بيشترش سياسيه مي خوابه. ولي نميدونم چه کرميه که نمي خواد اين مسئله حل بشه.

ـ پان ترکيستي قلمداد کردن همه ي فعاليت هاي فعالان آذري، جفا به حق و حقيقته. البته من در جريان دقيق اين فعاليتها نيستم، ولي اجمالاً مي دونم که الآن، جدايي طلبان در اقليتند، ولو اينکه صداشون بلندتر از بقيه باشه. به نظر مياد برچسب پان ترکيسم، از اونجا که زمينه ي سرکوب قانوني رو فراهم مي کنه، به مذاق نهادهاي امنيتي خوش اومده، وگرنه، چطور مي شه کسي مثل سيد حسن عاملي، امام جمعه ي اردبيل رو، که تأکيد زيادي بر تقويت زبان آذري و اجراي اصل 15 داره، پان ترکيست دونست؟!

ـ آذري ها نمي خوان اجبار آموزش زبان فارسي، جاشو به اجبار آموزش زبان ترکي بده. اينکه چهار تا خل و چل، که در هر قوم و مرام و مسلکي پيدا مي شن، همچين چيزي بگن، نبايد به پاي همه ي ترکها نوشته بشه. آقاي طباطبايي انصاف بدن، اينکه در مدارس اردبيل و تبريز و اروميه، بخشنامه کنن که معلمها و دانش آموزها بايد به زبان فارسي صحبت کنن، مسخره تر از ترک دانستن حضرت ابالفضل نيست؟ بگذريم که همچين سياستي، تأثير دردناکي در وضع تحصيلي بچه هاي مردم مي ذاره.

ـ اون چيزي که ترکهاي ايران مي خوان، چيزي بيشتر از اجراي کامل اصل 15 قانون اساسي نيست؛ اينکه هر آذري اي حق داشته باشه در کنار زبان فارسي، زبان مادري خودشم به صورت علمي ياد بگيره و آزادانه بتونه کتاب و نشريه به زبان مادريش منتشر کنه. اين نه فقط حق ترکها، که حق عرب ها، کردها و هر قوم ديگه ي ايرانيه.

ـ ادعاي کم مايگي زبان ترکي هم از اون حرفاست! زماني ميشه حرف از پرمايگي و کم مايگي زبان ترکي زد، که به اندازه ي فارسي و عربي مجال عرض اندام داشته باشه. مضافاً اينکه اين ادعا درباره ي زبان فارسي هم هست و کم نشنيده ايم که «زبان فارسي زبان علمي نيست و از عهده ي بيان دقايق علمي برنمياد.» اگر هم منظور از کم مايگي، کم بودن آثار مکتوب به زبان ترکيه، بايد گفت که اين وظيفه ي ايشون و امثال ايشون بوده که بايد در کنار تأليفات متعدده به زبان فارسي، نيم نگاهي هم به زبان مادرمرده ي مادري شون مي کردن و در غني کردنش تلاش مي کردن.

نکته ي آخر اينکه تلاش براي تصفيه ي ترکي از واژگان بيگانه، کاملاً محترم و بحقه، همونطور که فارسي زبانها به هر طريقي سعي مي کنن از ورود واژه هاي بيگانه جلوگيري کنن. ولي مسئله ي اصلي ترکها اصلاً اين نيست. دغدغه ي ترکها اينه که کلاً زبان ترکي داره از صحنه ي روزگار محو ميشه، اونم نه به علل و عوامل فرهنگي، بلکه به علل و عموال کاملاً سياسي و امنيتي. آيا حق نداريم از اينکه ببينيم جلوي چشممون زبانمون داره مي ميره و تا چند دهه ي ديگه، اون همه تاريخ و فرهنگ و ادبو بايد تو موزه ها تماشا کنيم، نگران باشيم؟