اگر نوشته‏ها و خاطرات مردان چند نسل گذشته را ببيني، خواهي ديد كه آنان هم همين وضع را داشتند و ظاهرا اين دور را تسلسل است. غلامحسين ساعدي در نامه‏هايش چنان از سرگرداني نسلش مي‏نالد كه آدم گمان مي‏كند بيچاره‏تر از او و هم‏نسلانش نبودند. همين است برادر. هر وقت غصه‏دار شد اين مصرع حافظ را زمزمه كن: كه ره از صومعه تا دير مغان اين‏همه نيست.