پنهانکاري نوعي "سازش" با ديگران است. که عيبي از مرا که دوست ندارند نبينند. و پنهانکاري تا جايي امکان دارد که ديگران را آدم حساب کنيم وگرنه بقول عوام کسي که " شرم را خورده و آبرو را قورت داده" و ديگراني برايش مطرح نيستند نيازي به چنين پنهانکاري هايي نميبيند. خطر اين وضعيت درين است که جامعه هر چه بيشتر متمايل به دوقطبي شدن ميشود و پل هاي حائل و مياني ميشکنند.