مثنوي مي خواندم به اين بيت ها رسيدم يادم به پست شما افتاد:

حرف قرآن را ضريران معدنند/خر نبينند و به پالان بر زنند

چون تو بينايي پي خر رو که جست/چند پالان دوزي اي پالان‌پرست

خر چو هست آيد يقين پالان ترا/کم نگردد نان چو باشد جان ترا

پشت خر دکان و مال و مکسبست/در قلبت مايه? صد قالبست