در بیشتر کشورها بین سلیقه عموم مردم و معیارهای هنری فاصله وجود دارد. برای مثال موسیقی عامه پسند، سینمای عامه‏پسند و هنرهایی از این دست که پسوند عامه‏پسندشان گویای فاصله آنها با معیارهای واقعی هنر فاخر است. اما احساس می‏کنم در کشور ما این فاصله زیادتر از حد معمول است. بررسی همه جانبه و موشکافانه این موضوع نیازمند تخصص در چند حوزه مختلف همچو جامعه‏شناسی و روانشناسی است. اما می‏توانیم چند دلیل برای این موضوع بیان کنیم.

1. برقرار نکردن توازن بین محتوا و ساختار و در برخی افراط در توجه به محتوا و غفلت از ساختار.
2.نگاه‏های غرض‏ ورزانه به هنرمندان ارزشمند به بهانه‏‏های سلیقه‏ای.
3.عدم ارائه صحیح هنرها به عموم مردم.
4. برخورد دوگانه و متناقض با هنر.
5. انکار توانمندی‏های هنر.
6. آشنا نکردن مردم با واقعیت هنر و ارزش‏های آن.
7. عدم ارائه تصویری صحیح و سالم از هنرمند.
8. بالا آوردن دیوارهای قطور بین مردم و آثار هنری.
9. آشنا نکردن مردم با اصول و معیارهای هنری.
10. نگاه کدخدا گونه به هنرمندان به جای نگاه دوستانه.

دلایل عنوان شده تنها چیزی است که در این آخرین روز سال و با عجله و کمبود وقت به ذهنم خطور کرد وگرنه این موضوع فرصتی فراخ‏تر می‏طلبد.