برای پس‏دادن بلیت اتوبوس منتظر بودم تا مسوؤل دفتر بلیت‏فروشی از نماز برگردد. آن سوی پیاده‏رو جوانی که ظاهرش شبیه جوان‏های دهه50 بود؛ کیسه‏ای بر کول داشت و در دستش ضربی گرفته بود و می‏زد. توی کیسه پلاستیکی‏اش چند ضرب دیگر منتظر مشتری بودند. صدای ضرب چندان گوش نواز نبود. البته از ضرب ارزان‏قیمت دست‏فروش نزدیک حرم انتظار بیش از این، کم‏انصافی است.
دلم برای فروشنده سوخت. پیش خودم گفتم آخر توی شهر قم، نزدیک حرم، ضرب بدساخت خریدار ندارد. کم‏کم اطراف فروشنده شلوغ شد. رهگذرها با شنیدن صدای ضرب بر‏می‏گشتند و نگاهی می‏کردند و قیمت را می‏پرسیدند. چند دقیقه‏ای که آنجا بودم چند مشتری خوب پیدا کرد.
صدای ضرب برای مردم جذاب بود.