به نظر من همين عقيده درست كه ما در مجموع صاحب فرهنگي غني و پويا هستيم بعضا هم مسئولان و هم خودمان را درچار اين خودفريبي مي كند كه چشم بر ضعف‌هاي فرهنگي‌مان ببنديم.
يك نكته خيلي مهم‌تر اينكه تئوري بازگشت به خويشتن فرهنگي و يك گذشته ناب در صورت تاكيد زياد به نظر من نه قابل دفاع است نه امكان تحقق دارد. واقعيت فرهنگي تمام جوامع (حتي جامعه اي با فرهنگ قابل تشخيص و اصيل ما) در تمام ادوار تاريخي هميشه تركيبي بوده و اساسا جستجوي بساطت در فرهنگ يك روياي دست نيافتني است. مثلا همين فرهنگ اصيل اسلامي را كه نگاه كنيد در بعد فكري به شدت حاوي عناصر يوناني هم هست.
بنابراين هر فرهنگي بايد بيش از خلوص به بازنمايي ارزشهاي جهانشمول انساني ابتدائا بينديشد.