گمان مي‏كنم نخستين كاري كه بايد بكنيم بازگشت به قرآن است؛ به‏ويژه به ناگفته‏هاي قرآن. يعني آنچه را گفته است موزاين ديني بدانيم و به همان اكتفا كنيم. سنت، بايد در حد تشريح بماند نه تشريع. اگر از قرآن عبور كنيم و هر چه را خواستيم از بيرون قرآن بر آن تحميل كنيم، به نقطه‏اي ميرسيم كه به تعداد آدم‏ها دين وجود دارد. قرآن، با كمترين دعاوي و امر و نهي، بيشترين تأثيرگذاري را دارد. اگر راه تأويل را باز بگذاريم و براي تأويل هم به عبارات حديثي در كتب پراكنده روايي تمسك كنيم، هر كس به هر انگيزه‏اي كه به ميان ما بيايد، دين جديدي با خود آورده است.